مدرسه علمیه مشکوة تهران

ترک گناه روز بیست وهفتم: حسد

امام على^{«عليه السلام»}:
اَلحَسَدُ لايَجلِبُ إِلاّ مَضَرَّةً وَغَيظا يوهِنُ قَلبَكَ وَيَمرِضُ جِسمَكَ؛
حسادت نتيجه اى جز زيان و ناراحتى كه دلت را سست و تنت را بيمار مى گرداند به بار نمى آورد.
(بحارالأنوار، ج73، ص256، ح29)

ترک گناه روز بیست و ششم: تنبلی

امام باقر ^{«علیه السلام»:}
إنِّى لأبغضُ الرَّجُل أن یَكُون كسلاناً عَن أمرِ دُنیَاه، و مَن كَسَل عَن أمرِ دُنیاه فَهُو عَن أمر آخِرتِه أكسلَ
من مردى را كه در كار دنیایش تنبل باشد مبغوض میدارم و كسى كه در كار دنیا تنبل باشد، در كار آخرتش تنبل تر است.
(وسائل الشیعه، ج12، صفحه 37)
امام باقر ^{«علیه السلام»:}
إیَّاکَ وَ الْکَسَلَ وَ الضَّجَرَ َإِنَّهُمَا مِفْتَاحُ کُلِّ سُوء
از تنبلی و بی حوصلگی بپرهیز، زیرا که این دو کلید هر بدی می‏باشند.
(وسائل الشیعه ، ج 12، ص 39)

ترک گناه روز بیست و پنجم: ناسپاسی

نِعمَةٌ لاتُشكَرُ كَسَيِّئَةٍ لاتُغفَرُ؛
نعمتى كه سپاسگزارى نشود مانند گناهى است كه آمرزيده نشود.
(غررالحكم، ج6، ص441، ح10926)

ترک گناه روز بیست و چهارم: نگاه حرام

پيامبر ^{«صلی الله علیه و آله و سلم »}:

اِنَّما اَهلَكَ النّاسَ العَجَلَة وَ لَو اَنَّ النّاسَ تَثَـبَّتوا لَم يَهلِك اَحَدٌ؛

مردم را، در حقيقت، شتابزدگى به هلاكت انداخته است، اگر مردم، از شتابزدگى به ‏دور بودند، هيچ كس هلاك نمى ‏شد.
(محاسن ص 215 ، ح 100)

ترک گناه روز بیست و سوم: عجله

پيامبراکرم^{«صلی الله علیه و آله و سلم »}:
نَّما اَهلَكَ النّاسَ العَجَلَة وَ لَو اَنَّ النّاسَ تَثَـبَّتوا لَم يَهلِك اَحَدٌ
مردم را، در حقيقت، شتابزدگى به هلاكت انداخته است، اگر مردم، از شتابزدگى به ‏دور بودند، هيچ كس هلاك نمى ‏شد.

(محاسن ص 215 ، ح 100)

ترک گناه روز بیست و دوم :بی صبری

على ^{«عليه السلام»} :
إِنَّ العَبدَ لَيَحرُمُ نَفسَهُ الرِّزقَ الحَلالَ بِتَركِ الصَّبرِ، وَلا يُزادُ عَلى ما قُدِّرَ لَهُ؛
بنده به سبب بى صبرى، خودش را از روزى حلال محروم مى كند و بيشتر از روزى مقدّر هم نصيبش نمى شود.
(نهج البلاغه، ج3، ص160)

رسول اكرم^{«صلى الله عليه و آله»} :
عَلامَةُ الصّابِرِ فى ثَلاثٍ: أوَّلُها أن لا يَكسِلَ، وَالثّانيَةُ أن لا يَضجَرَ، وَالثّالِثَةُ أن لا يَشكُوَ مِن رَبِّهِ تَعالى؛ لأِنَّهُ إذا كَسِلَ فَقَد ضَيَّعَ الحَقَّ، وَ إذا ضَجِرَ لَم يُؤَدِّ الشُّكرَ، وَإذا شَكا مِن رَبِّهِ عَزَّوَجَلَّ فَقَد عَصاهُ؛
صبور سه نشانه دارد : اول آن كه سستى نمى كند ، دوم آن كه افسرده و دلتنگ نمى شود و سوم آن كه از پروردگار خود شِكوه نمى كند ؛ زيرا اگر سستى كند، حق را ضايع كرده، و اگر افسرده و دلتنگ باشد شكر نمى گذارد و اگر از پروردگارش شكوه كند او را معصيت كرده است .
(علل الشرايع، ج2، ص498، ح1)

ترک گناه روز بیست و یکم: خشم

امام على^{«عليه السلام»} :

بِئسَ القَرينُ الغَضَبُ: يُبدِى المَعائبَ ويُدنِى الشَّرَّ وَيُباعِدُ الخَيرَ؛

خشم هم نشين بسيار بدى است: عيب ها را آشكار، بدى ها را نزديك و خوبى ها را دور مى كند.

(غررالحكم، ج3، ص 257، ح4417)