مدرسه علمیه مشکوة تهران

ترک گناه روز بیست وهشتم:عدم شناخت امام زمان^{«عجل الله فی فرجه الشریف»}

پیامبر اکرم^{«صلی الله علیه و آله و سلم»_:}

مَن ماتَ و لَم يَعرِف إمامَ زمانِهِ ماتَ ميتَةَ جاهِلِيَّةَ

هركس بميرد در حاليكه امام زمانش را نشناخته باشد به مرگ جاهليت مرده است.

(صحيح‌بخاري،ج5،ص13)

امام سجاد^{«علیه السلام »}:

اَلمُنتَظِرونَ لِظُهورِهِ أفضَلُ أهلِ كُلِّ زَمانٍ
منتظران ظهور امام مهدى^{«عجل الله فی فرجه الشریف»}برترينِ اهل هر زمان‏اند.

(کمال الدین و تمام نعمه ج1 ، ص320 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج52 ، ص 122)

ترک گناه روز بیست وهشتم:خلف وعده

وَ إيّاكَ … اَن تَعِدَهُم فَتُتبِعَ مَوعِدَكَ بِخُلفِكَ… الخُلفَ يوجبُ المَقتَ عِندَ اللّه وَ النّاسِ؛

بپرهيز از خلف وعده كه آن موجب نفرت خدا و مردم از تو مى شود.
(نهج البلاغه(صبحی صالح) نامه 53 ،ص444)

ترک گناه روز بیست وهشتم: طمع

امام على^{« عليه‏السلام »}:

أَعظَمُ النّاسِ ذُلاًّ الطّامِعُ الحَريصُ المُريبُ؛
ذليل ترين مردم، كسى است كه طمعكار، حريص و وسوسه گر باشد.
(غررالحكم، ج2، ص 259، ح2549)

ترک گناه روز بیست وهفتم: حسد

امام على^{«عليه السلام»}:
اَلحَسَدُ لايَجلِبُ إِلاّ مَضَرَّةً وَغَيظا يوهِنُ قَلبَكَ وَيَمرِضُ جِسمَكَ؛
حسادت نتيجه اى جز زيان و ناراحتى كه دلت را سست و تنت را بيمار مى گرداند به بار نمى آورد.
(بحارالأنوار، ج73، ص256، ح29)

ترک گناه روز بیست و ششم: تنبلی

امام باقر ^{«علیه السلام»:}
إنِّى لأبغضُ الرَّجُل أن یَكُون كسلاناً عَن أمرِ دُنیَاه، و مَن كَسَل عَن أمرِ دُنیاه فَهُو عَن أمر آخِرتِه أكسلَ
من مردى را كه در كار دنیایش تنبل باشد مبغوض میدارم و كسى كه در كار دنیا تنبل باشد، در كار آخرتش تنبل تر است.
(وسائل الشیعه، ج12، صفحه 37)
امام باقر ^{«علیه السلام»:}
إیَّاکَ وَ الْکَسَلَ وَ الضَّجَرَ َإِنَّهُمَا مِفْتَاحُ کُلِّ سُوء
از تنبلی و بی حوصلگی بپرهیز، زیرا که این دو کلید هر بدی می‏باشند.
(وسائل الشیعه ، ج 12، ص 39)

ترک گناه روز بیست و پنجم: ناسپاسی

نِعمَةٌ لاتُشكَرُ كَسَيِّئَةٍ لاتُغفَرُ؛
نعمتى كه سپاسگزارى نشود مانند گناهى است كه آمرزيده نشود.
(غررالحكم، ج6، ص441، ح10926)

ترک گناه روز بیست و چهارم: نگاه حرام

پيامبر ^{«صلی الله علیه و آله و سلم »}:

اِنَّما اَهلَكَ النّاسَ العَجَلَة وَ لَو اَنَّ النّاسَ تَثَـبَّتوا لَم يَهلِك اَحَدٌ؛

مردم را، در حقيقت، شتابزدگى به هلاكت انداخته است، اگر مردم، از شتابزدگى به ‏دور بودند، هيچ كس هلاك نمى ‏شد.
(محاسن ص 215 ، ح 100)

ترک گناه روز بیست و سوم: عجله

پيامبراکرم^{«صلی الله علیه و آله و سلم »}:
نَّما اَهلَكَ النّاسَ العَجَلَة وَ لَو اَنَّ النّاسَ تَثَـبَّتوا لَم يَهلِك اَحَدٌ
مردم را، در حقيقت، شتابزدگى به هلاكت انداخته است، اگر مردم، از شتابزدگى به ‏دور بودند، هيچ كس هلاك نمى ‏شد.

(محاسن ص 215 ، ح 100)

ترک گناه روز بیست و دوم :بی صبری

على ^{«عليه السلام»} :
إِنَّ العَبدَ لَيَحرُمُ نَفسَهُ الرِّزقَ الحَلالَ بِتَركِ الصَّبرِ، وَلا يُزادُ عَلى ما قُدِّرَ لَهُ؛
بنده به سبب بى صبرى، خودش را از روزى حلال محروم مى كند و بيشتر از روزى مقدّر هم نصيبش نمى شود.
(نهج البلاغه، ج3، ص160)

رسول اكرم^{«صلى الله عليه و آله»} :
عَلامَةُ الصّابِرِ فى ثَلاثٍ: أوَّلُها أن لا يَكسِلَ، وَالثّانيَةُ أن لا يَضجَرَ، وَالثّالِثَةُ أن لا يَشكُوَ مِن رَبِّهِ تَعالى؛ لأِنَّهُ إذا كَسِلَ فَقَد ضَيَّعَ الحَقَّ، وَ إذا ضَجِرَ لَم يُؤَدِّ الشُّكرَ، وَإذا شَكا مِن رَبِّهِ عَزَّوَجَلَّ فَقَد عَصاهُ؛
صبور سه نشانه دارد : اول آن كه سستى نمى كند ، دوم آن كه افسرده و دلتنگ نمى شود و سوم آن كه از پروردگار خود شِكوه نمى كند ؛ زيرا اگر سستى كند، حق را ضايع كرده، و اگر افسرده و دلتنگ باشد شكر نمى گذارد و اگر از پروردگارش شكوه كند او را معصيت كرده است .
(علل الشرايع، ج2، ص498، ح1)

ترک گناه روز بیست و یکم: خشم

امام على^{«عليه السلام»} :

بِئسَ القَرينُ الغَضَبُ: يُبدِى المَعائبَ ويُدنِى الشَّرَّ وَيُباعِدُ الخَيرَ؛

خشم هم نشين بسيار بدى است: عيب ها را آشكار، بدى ها را نزديك و خوبى ها را دور مى كند.

(غررالحكم، ج3، ص 257، ح4417)

ترك گناه روز بیستم: بی تفاوتی به همسایه

پیامبر اکرم ^{«صلی الله علیه و آله»} _:

هر کس کالایی را از همسایه خود دریغ کند خداوند در روز رستاخیز خیر خود را از او دریغ خواهد کرد و او را به خودش وا خواهد گذاشت، چه بد وضعی دارد کسی که خداوند او را به حال خودش وا گذارد.

ترك گناه روز نوزدهم:مسخره کردن

امام سجاد ^{«عليه‏السلام »}_:

وَ الذُّنُوبُ الّتى تُنزِلُ النِّقَمَ عِصيانُ العارِفِ بِالبَغىِ وَ التَطاوُلُ عَلَى النّاسِ وَ الاِستِهزاءُ بِهِم وَ السُّخريَّةُ مِنهُم ؛
گناهانى كه باعث نزول عذاب مى‏شوند، عبارت‏اند از: ستم كردن شخص از روى آگاهى، تجاوز به حقوق مردم، و دست انداختن و مسخره كردن آنان.
(معانى الاخبار ،ص 270)

ترك گناه روزهجدهم:سخن چینی

امام صادق^{«علیه السلام »}_:

إِنَّ مِنْ أَكْبَرِ السِّحْرِ النَّمِيمَةَ يُفَرَّقُ بِهَا بَيْنَ الْمُتَحَابَّيْنِ وَ يُجْلَبُ الْعَدَاوَةُ عَلَى الْمُتَصَافِيَيْنِ وَ يُسْفَكُ بِهَا الدِّمَاءُ وَ يُهْدَمُ بِهَا الدُّورُ وَ يُكْشَفُ بِهَا السُّتُورُ وَ النَّمَّامُ أَشَرُّ مَنْ وَطِئَ الْأَرْضَ بِقَدَمٍ

از بزرگ‏ترين جادو، سخن ‏چينى است؛ زيرا با سخن ‏چينى، ميان دوستان جدايى مى ‏افتد، دوستان يكدل با هم دشمن مى‏ شوند، به واسطه آن خون‏ها ريخته مى ‏شود، خانه ‏ها ويران مى‏ گردد و پرده ‏ها دريده مى ‏شود. سخن ‏چين، بدترين كسى است كه روى زمين راه مى‏ رود.
(احتجاج(طبرسی) ج 2 ، ص 340 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 60، ص 21، ح 14)

ترك گناه روزهفدهم:بدبینی

امام على ^{«عليه ‏السلام»}_:

اَلمُريبُ اَبَدا عَليلٌ؛
آدم بدبين، هميشه بيمار است.
(تصنیف غررالحکم و درر الکلم ص 72 ، ح 1066)

امام رضا ^{«عليه ‏السلام»}_:

أَحْسِنِ الظَّنَّ بِاللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ أَنَا عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِيَ الْمُؤْمِنِ بِي إِنْ خَيْراً فَخَيْراً وَ إِنْ شَرّاً فَشَرّا

به خداوند خوش گمان باش، زيرا خداى عز و جل مى‏ فرمايد: من نزد گمان بنده مؤمن خويش هستم، اگر به من خوش گمان باشد، به خوبى با او رفتار مى‏ كنم و اگر به من بدگمان باشد، به بدى با او رفتار مى ‏كنم.

(كافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 72، ح 3)

ترك گناه روزشانزدهم:حرص

امام علی ^{«علیه السلام»}:

أَعظَمُ النّاسِ ذُلاًّ الطّامِعُ الحَريصُ المُريبُ؛

ذليل ترين مردم، كسى است كه طمعكار، حريص و وسوسه گر باشد.

(غررالحكم، ج2، ص259، ح2549)

امام صادق^{«علیه السلام»}_:

اصولُ الکُفرِ ثَلاثَهٌ الحِرصُ وَ الاِستِکبارُ وَ الحَسَدُ؛

ریشه های کفر سه چیز است: حرص و بزرگ منشی نمودن و حسد ورزیدن.

(جهاد النفس، ح 550)

ترك گناه روز پانزدهم:  ناسپاسي پدر و مادر

پیامبر اکرم^{«صلی الله علیه و آله»:}

اثنان يعجلهما الله في الدنيا البغي وعقوق الوالدين
دو چيز را خداوند در اين جهان كيفر ميدهد : تعدي ، و ناسپاسي پدر و مادر .

(كنز العمال ، ج 16 ، ص 462 ، ح 45458)

ترك گناه روزچهاردهم: از دنیا بپرهیزیم

پیامبر اکرم^{«صلی الله علیه و آله»_:}

اتقوا الدنيا فوالذي نفسي بيده انها لأسحر من هاروت وماروت
از دنيا بپرهيزيد ، قسم به آن كس كه جان من در كف اوست كه دنيا ازهاروت و ماروت ساحرتر است .
(كنز العمال ، ج 3 ، ص 182 ، ح 6063)

ترك گناه روزسیزدهم: ناسازگاری

پیامبر اکرم^{«صلی الله علیه و آله »_:}

خَیرُ الأصحابِ مَن قَلَّ شِقاقُهُ و کَثُرَ وِفاقُهُ.
بهترین یاران کسی است که ناسازگاریش اندک باشد و سازگاریش بسیار.

(تنبیه الخواطر، ج2، ص123 )

روایتی بسیار زیبا از رسول خدا ^{«صلی الله علیه و آله»}

أَلشِّتـاءُ رَبیـعُ الْمُـؤمِنِ یَطُولُ فیهِ لَیْلُهُ فَیَسْتَعینُ بِهِ عَلى قِیامِه وَ یَقْصُرُ فیهِ نَهارُهُ فَیَسْتَعینُ بِهِ عَلى صِیامِهِ؛

زمستان بهار مؤمن است،از شبهاى طولانى‏ اشبراى شب زنده دارى،و از روزهاى کوتاهشبراى روزه‏ دارىبهره مى‏ گیرد.

وسائل الشیعه: ج۷، ص۳۰۲، ح۳

ترك گناه روز دوازدهم:فکر گناه

امام علی^{«علیه السلام»}:

کسی که زیاد به گناهان فکر کند، (این کار،) اورا به گناه می کشاند.

(غررالحکم،ص18،صفحه 8561)

ترك گناه ِ روز یازدهم : اصرار بر گناه

امام صادق «علیه السلام»:
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یقُولُ لَا وَ اللَّهِ لَا یقْبَلُ اللَّهُ شَیئاً مِنْ طَاعَتِهِ عَلَى الْإِصْرَارِ عَلَى شَی‏ءٍ مِنْ مَعَاصِیهِ

به خدا سوگند که خداوند چیزی از طاعت بنده ای را با اصرارش بر گناه نمی پذیرد.

(کافی، ج 2، ص 288، َبابُ الْإِصْرَارِ عَلَى الذَّنْبِ حدیث 3)

ترك گناه ِ روز دهم : قطع رحم

رسول اكرم^{« صلى الله عليه و آله»} :

اَلصَّدَقَةُ بِعَشرَةٍ وَالقَرضُ بِثَمانِيَةَ عَشرَةَ وَصِلَةُ الاِخوانِ بِعِشرينَ وَصِلَةُ الرَّحِمِ بِاَربَعَةٍ وَعِشرينَ؛

صدقه دادن ده حسنه، قرض دادن هجده حسنه، رابطه با برادران (دينى) بيست حسنه و صله رحم بيست و چهار حسنه دارد.
(كافى(ط-الاسلامیه) ج4، ص1)

ترك گناه ِ روز نهم : پیمان شکنی

امام علی^{«عليه‏السلام»} :

إنَّ العُهودَ قَلائدُ في الأعناقِ إلى يَومِ القِيامَةِ ، فمَن وَصَلَها وَصَلَهُ اللّه‏ُ ، ومَن نَقَضَها خَذَلَهُ اللّه‏ُ ، ومَنِ استَخَفَّ بِها خاصَمَتهُ إلَى الّذي أكَّدَها وأخَذَ خَلقَهُ بِحِفظِها .

همانا پيمانها ، قلاّده‏هايى است كه تا روز قيامت بر گردن است ، هر كه آنها را رعايت كند خداوند به او احسان نمايد و هر كه آنها را بشكند خداوند از يارى او فروگذار كند و هر كه پيمانها را سبك شمارد ، پيمانها از او نزد آن كس كه بر پيمانها تأكيد كرده و از خلق خود خواسته است تا آنها را پاس دارند ، شكايت برد .

(غرر الحكم : 3650،منتخب ميزان الحكمة : 412)

ترك گناه ِ روز هشتم : خیانت در امانت

حضرت سجاد^{«علیه السلام»}:

اگر قاتل پدرم شمشیری را که با آن پدرم را به شهادت رساند نزد من امانت می‌گذاشت آن را به صاحبش برمی‌گرداندم.

یکی از آیاتی که کمتر به ان دقت شده است آیةالکرسی است
آیة الکرسی «ایه 255 سوره بقره است»، علامه طباطبایی در جلد دوم تفسیر المیزان درباره ایة الکرسی می‌فرماید:ایة الکرسی،از صدر اسلام مشهور بوده، در زمان رسول خدا (ص) و حتی از زبان آن جناب به این نام بیان می‌شد، همچنان که این نامگذاری در روایات وارده از آن جناب و از اهل بیت(ع) و از صحابه به چشم می‌خورد و این احترام،بدون جهت نبوده، بلکه بخاطر معارف دقیق و لطیفی است که در این ایه آمده و آن عبارت است از: توحید خالصی که جمله «اللّه لا اله الا هو…» بر آن دلالت دارد و همچنین «قیمومیت مطلقه‌ای» که در آن آمده و …

آیه‌‌الکرسی در واقع مجموعه‌ای از توحید و سپاس جمال و جلال خداست که اساس دین را تشکیل می‌دهد چون تمام مراحل دین با دلیل عقل قابل اثبات است و نیازی به اجبار و اکراه نیست که در این آیه می‌فرماید در قبول دین اجباری نیست زیرا راه درست از بیراهه آشکار شده است البته برخی معتقدند این اجبار و اکراه در دین نیست مربوط به امور تکوینی است نه تشریعی یعنی خدا انسان را تکوینا مختار خلق کرده است اما در حوزه تشریع انسان موظف است به دین حق ایمان آورده و از آن تبعیت کند.

این آیه مصادیق مختلفی می‌تواند داشته باشد، همان‌طور که همه آیات قرآن که در آن مصادیقی ذکر شده این‌ آیه نیز این‌گونه است یعنی قابل انطباق بر مصادیق مختلفی می‌باشد، بزرگ‌ترین مصداق آیه که در روایات به آن اشاره شده اهل بیت پیامبر می‌باشد، مثلا پیامبر در حدیثی به امام علی(ع) فرمودند تو عروه‌الوثقی هستی. همچنین در حدیثی از امام رضا(ع) نقل شده است که ایشان فرمودند عروه‌الوثقی یعنی ولایت امام علی(ع) و ائمه بعد از او.

در عصر فعلی ما این نور وجود امام عصر(عج) است، به واسطه این نور مۆمنان هدایت می‌شوند و هر امری خلاف این نور ظلمت است. انسان مۆمن را از طریق هدایت به آتش جهنم خواهد کشانید، آنان که ولایت امام را پذیرفتند کارهایشان رنگ خدایی پیدا می‌کند، برای خود رهبری الهی برمی‌گزینند، همچنین راه‌شان روشن است، آینده‌شان معلوم و به کارهایشان دلگرم هستند چون از نور ایمان برخوردارند
از آن طرف طاغوت در روایات ما به کسانی که حق آل‌ پیامبر را غصب کردند، اطلاق شده است، کسانی که با آنها دشمنی کرده و مردم را از طریق هدایت اهل بیت(ع) به ضلالت و گمراهی کشاندند. باید توجه داشت که حقیقت اهل بیت(ع) یکی از آنها یک نور واحدند و هرچه در امور امامی گفته شده در مورد امام بعد نیز گفته خواهد شد، بنابراین در عصر ما امام زمان(عج) مصداق کامل عروه ‌الوثقی می‌باشد که انسان‌ها از طریق او به خدا می‌رسند.

نکته‌ای که باید به آن اشاره کرد این است که اگر به امام ریسمان الهی گفته شده بود به این جهت است که یک طرف امام به دست خداست و یک طرف نیز همان وجود بشری امام است که ما در محضر او هستیم اما امام به مثابه ریسمانی محکم است که بین ما و خدا قرار گرفته است و به مۆمنان امر شده است که با تا تمسک و توسل به این ریسمان از آن حرکت کرده و به آن طرفی که به محضر خداست، برسند؛ همان‌طور که قرآن نیز این‌گونه است.

در اینجا سۆالی مطرح است که هدایت باید به وسیله نور باشد، قرآن فرمود خدا به واسطه نورش هر کس را بخواهد هدایت می‌کند، پس چگونه هدایت از طریق امام انجام می‌شود. در جواب باید بگوییم که این نور در احادیث ما به وجود مقدس خلیفه‌الله و انسان کامل اطلاق می‌شود. در آیه مورد بحث این نور در احادیث به آل‌پیامبر اطلاق شده است و ظلمات را دشمنان آن دانسته‌اند.

آیه‌‌الکرسی در واقع مجموعه‌ای از توحید و سپاس جمال و جلال خداست که اساس دین را تشکیل می‌دهد چون تمام مراحل دین با دلیل عقل قابل اثبات است و نیازی به اجبار و اکراه نیست که در این آیه می‌فرماید در قبول دین اجباری نیست زیرا راه درست از بیراهه آشکار شده است البته برخی معتقدند این اجبار و اکراه در دین نیست مربوط به امور تکوینی است نه تشریعی یعنی خدا انسان را تکوینا مختار خلق کرده است اما در حوزه تشریع انسان موظف است به دین حق ایمان آورده و از آن تبعیت کند
در روایات دیگری از امام صادق(ع) نقل شده است که ایشان فرمودند در این آیه خدا می‌فرماید آنها را خارج می‌کنم از ظلمات گناهان به نور توبه و مغفرت به خاطر اینکه آنها تحت ولایت امام عادل از جانب خدا هستند و کسانی که از نور به سمت ظلمت رفتند کسانی هستند که تحت امام ظالمی بودند که از طرف خدا نبود، آنها خارج شدند به امامت امامان ظالم از نور اسلام به سمت کفر، پس واجب شد بر آنها آتش.

در عصر فعلی ما این نور وجود امام عصر(عج) است، به واسطه این نور مۆمنان هدایت می‌شوند و هر امری خلاف این نور ظلمت است. انسان مۆمن را از طریق هدایت به آتش جهنم خواهد کشانید، آنان که ولایت امام را پذیرفتند کارهایشان رنگ خدایی پیدا می‌کند، برای خود رهبری الهی برمی‌گزینند، همچنین راه‌شان روشن است، آینده‌شان معلوم و به کارهایشان دلگرم هستند چون از نور ایمان برخوردارند و خدا اجر مسلمین را ضایع نمی‌کند، تنهایی در زندگی برای آنها تلخ است چون می‌دانند تحت نظر امام‌اند و همه چیز غیر از او را کوچک می‌شمارند و آنها راهی را جز راه خدا قبول نمی‌کنند چون متمسک به سبیل‌الله شده‌اند.

ترک گناه روز هفتم: دوری از کبر وغرور

امام صادق ^{«عليه السلام »}:

اَلكِبرُ أَن تَغمِصَ النّاسَ وَتُسَفِّهَ الحَقَّ؛
تكبر، اين است كه مردم را تحقير كنى و حق را خوار شمارى.
(الكافى(ط-الاسلامیه)، ج2، ص310)

امام على ^{«عليه السلام»} :

عَجِبتُ لِلمُتَكَبِّرِ الَّذى كانَ بِالمسِ نُطفَةً وَيَكونُ غَدا جيفَةً؛

در شگفتم از شخص متكبّر، كه ديروز نطفه اى بوده و فردا لاشه اى است.
(نهج البلاغه(صبحی صالح)،ص491، حكمت 126)

زیارت کربلا و ایمان

ابو جعفر خضرمي از امام محمّد باقر ^{«عليه السلام»} نقل مي کند که حضرت فرمودند: هر کس که مي خواهد بداند از اهل بهشت است يا نه، به قلبش ‍ مراجعه کند، اگر محبت ما را قلب او قبول کرد، پس مؤمن است، و کسي که محبّ ما بود رغبت به زيارت قبر امام حسين ^{«عليه السلام»} دارد، و هر کس ‍ محب و زوّار امام حسين ^{«عليه السلام»} او اهل بهشت است،
و اگر محب ما و امام حسين ^{«عليه السلام»} بود ولي زائر قبر آن حضرت نباشد او ناقص الايمان مي باشد.

سفینه النجاه صفحه 72

ترك گناه ِ روز ششم : تجسس در عیوب دیگران

پيامبر اكرم^{«صلی الله علیه و اله»}_:

لاتَتَّبِعُوا عَوراتِ المؤمنينَ، فإنَّهُ مَن تَتَبَّعَ عَوراتِ المؤمنينَ تَتَبَّعَ اللهُ عَورَتَه، و مَن تَتَبَّعَ اللهُ عورَتَهُ فَضِحَهُ وَلَو فِي جُوفِ بَيتِهِ

از عيوب و اسرار پنهاني مؤمنان جست‌وجو نكنيد، چرا كه هركس از عيوب مردم تجسّس كند، خداوند نيز از عيوب او تجسّس مي‌كند و هر كس خداوند از عيوبش تجسّس كند مفتضح و بي‌آبرو خواهد شد، گرچه در گوشه خانه‌اش لغزشي كرده باشد.

(ميزان الحکمة ج3، ص 2208)

ترك گناه ِ روز پنجم : ترک نماز از روی عمد

پیامبر اکرم ^{«صلی الله علیه و اله»}_:

چیزی که مسلمان را کافر می کند، ترک عمدی نماز واجبش است. و فاصله بین ایمان و کفر، ترک نماز است.

(وسائل الشیعه، ج 3، ص 29)

ترك گناه روز چهارم : حق الناس

رسول خدا ^{«صلي الله عليه وآله»} _:

میان بهشت و انسان هفت گردنه وجود دارد که آسان ترین آنها مرگ است. پرسیدند سخت ترین آن ها کدام است؟ فرمودند: لحظه ای است که انسان در پیشگاه خداوند بایستد و کسانی که به آن ها ظلم شده دامن ظالم را بگیرند.

ترك گناه روز سوم : تهمت

رسول اكرم^{«صلى‏الله‏عليه‏و‏آله»} _:

أَتَدرونَ مَا الغيبَةُ؟ قالوا: اَللّه‏ُ وَرَسولُهُ أَعلَمُ، قالَ: ذِكرُكَ أَخاكَ بِما يَكرَهُ قيلَ: أَرَأَيتَ إِن كانَ فى أَخى ما أَقولُ؟ قالَ: إِن كانَ فيهِ ما تَقولُ فَقَدِ اغتَبتُهُ وَإِن لَم يَكُن فيهِ ما تَقولُ فَقَد بَهَتَّهُ؛
آيا مى‏دانيد غيبت چيست؟ عرض كردند: خدا و پيامبر او بهتر مى‏دانند. فرمودند: اين كه از برادرت چيزى بگويى كه دوست ندارد. عرض شد: اگر آنچه مى‏گويم در برادرم بود چه؟ فرمودند: اگر آنچه مى‏گويى در او باشد، غيبتش كرده اى و اگر آنچه مى‏گويى در او نباشد، به او تهمت زده‏اى.
(الترغيب والترهيب، ج3، ص515، ح31)

ترك گناه روز دوم: غیبت

پيامبر ^{«صلى الله عليه و آله»} :

مَنِ اغتابَ مُسلِما أَو مُسلِمَةً لَم يَقبَلِ اللّه صَلاتَهُ وَلاصيامَهُ أَربَعينَ يَوما وَلَيلَةً إِلاّ أَن يَغفِرَ لَهُ صاحِبُهُ؛

هر كس از مرد يا زن مسلمانى غيبت كند، خداوند تا چهل شبانه روز نماز و روزه او را نپذيرد مگر اين كه غيبت شونده او را ببخشد.

(بحارالأنوار، ج75، ص 258، ح53)

ترك گناه روز اول: دروغ

امام سجاد ^{«عليه السلام»}:

اِتَّقُوا الكَذِبَ الصَّغيرَ مِنهُ وَالكَبيرَ، فى كُلِّ جِدٍّ وَهَزلٍ فَإِنَّ الرَّجُلَ إِذا كَذِبَ فِى الصَّغيرِ اجتَرَأَ عَلَى الكَبيرِ؛

از دروغ كوچك و بزرگش، جدّى و شوخيش بپرهيزيد، زيرا انسان هرگاه در چيز كوچك دروغ بگويد، به گفتن دروغ بزرگ نيز جرئت پيدا مى كند.

(تحف العقول، ص 278)

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله ) فرمود:نور فاطمه قبل از خلقت زمین

و آسمان آفریده شد،بعضی از مردم عرض کردند :ای پیامبر خدا !پس

زهرا از آدمیان نیست؟

فرمود:"فاطمه حوری بشری است.”

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله ) در جای دیگرفرمود:خداوند بهشت را

از نور وجود خود آفرید،سپس آن را بر گرفته و رها کرد.پس یک سوم

آن به من [پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله ) ]و یک سوم آن به فاطمه

،و ثلث باقیمانده به علی (علیه السلام )و اهل بیت او اصابت کرد.پس هر

کس که ازآن نور به او برسد،به ولایت آل محمد  (صلی الله علیه و اله )

رهنمون می شود ،و هر کس از آن نور به او نرسد از ولا یت  آل محمد

(صلی الله علیه و اله ) گمراه [وبه بیراهه خواهد رفت].”

بحارالانوار ،ج43،ص44

استفاده از کتاب فاطمه (س)،پاره ی تن پیامبر (ص)       مرکز فعالیتهای شهرداری تهران

خداوند ایمان را برای پاکی شما از شرک و نماز را برای دوریتان ار

تکبّر و خود پرستی و زکات را موجب پاکیزگی جانتان ساخت.

و فزونی روزیتان را در آن قرار داد ،روزه را برای پایداری در اخلاص

و حجّ را برای استواری در دین و عدل را برای یکپارچگی دل ها.

وپیروی ما -اهل بیت -را برای همبستگی در امّت و امامت و پیشوایی ما

-اهل بیت -را به خاطر ایمنی از تفرقه واجب ساخت.

راوندی با سند خود از محمدبن ریان نقل می کند که گفت:

به امام هادی علیه السلام نامه نوشتم ،و از او خواستم که برای سختی ها

و حوادث و حوائج مهمّ،بر آوردن حاجات دنیا و آخرت ،دعایی به من

بیاموز ،به همانگونه که پدران بزرگوار او ،به شیعیان خود می آموختند .

امام هادی علیه السلام در پاسخم نوشت:ملازم استغفار باش .[زیاد

استغفار کن.]

مطلب از :کتاب فرهنگ جامع سخنان امام هادی علیه السلام ترجمه:علی موءیّدی

امام قبل از حرکت این خطابه را در میان افراد خاندان بنی هاشم و گروهی از شیعیان خویش که در مدت اقامت آن حضرت در مکه بدو پیوسته بودند،ایراد فرمودند:

سپاس برای خداست،آنچه خدا بخواهد همان خواهد بود و هیچ نیرویی حکم فرما نیست مگر به اراده خداوند و درود خداوند بر فرستاده خویش.امام آنگاه چنین فرمودند:مرگ بر انسانها لازم افتاده همانند اثر گردن بند که لازمه گردن دختران است و من به دیدار نیاکانم آنچنان اشتیاق دارم مانند اشتیاق یعقوب به دیدار یوسف و برای من قتلگاهی معین گردیده است که در آنجا فرود خواهم آمد و گویا با چشم خود میبینم که درندگان بیابانها(لشکریان کوفه) در سرزمین در میان نوامیس و کربلا اعضای مرا قطعه قطعه و شکمهای گرسنه خود را سیر و انبان های خالی خود را پر می کنند، از پیش آمدی که با قلم غذا نوشته شده است و چاره و مفری نیست،بر آنه خدا راضی است ما نیز راضی و خوشنودیم .

امام صادق علیه السلام از پیغمبراکرم (ص) فرمود:چون مردی را پر نماز و

روزه دیدید به او ننازید تا بنگرید عقلش چگونه است.

(اصول کافی جلد اول صفحه31)