مدرسه علمیه مشکوة تهران

ترک گناه روز بیست وهشتم:عدم شناخت امام زمان^{«عجل الله فی فرجه الشریف»}

پیامبر اکرم^{«صلی الله علیه و آله و سلم»_:}

مَن ماتَ و لَم يَعرِف إمامَ زمانِهِ ماتَ ميتَةَ جاهِلِيَّةَ

هركس بميرد در حاليكه امام زمانش را نشناخته باشد به مرگ جاهليت مرده است.

(صحيح‌بخاري،ج5،ص13)

امام سجاد^{«علیه السلام »}:

اَلمُنتَظِرونَ لِظُهورِهِ أفضَلُ أهلِ كُلِّ زَمانٍ
منتظران ظهور امام مهدى^{«عجل الله فی فرجه الشریف»}برترينِ اهل هر زمان‏اند.

(کمال الدین و تمام نعمه ج1 ، ص320 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج52 ، ص 122)

ترک گناه روز بیست وهشتم:خلف وعده

وَ إيّاكَ … اَن تَعِدَهُم فَتُتبِعَ مَوعِدَكَ بِخُلفِكَ… الخُلفَ يوجبُ المَقتَ عِندَ اللّه وَ النّاسِ؛

بپرهيز از خلف وعده كه آن موجب نفرت خدا و مردم از تو مى شود.
(نهج البلاغه(صبحی صالح) نامه 53 ،ص444)

ترک گناه روز بیست وهشتم: طمع

امام على^{« عليه‏السلام »}:

أَعظَمُ النّاسِ ذُلاًّ الطّامِعُ الحَريصُ المُريبُ؛
ذليل ترين مردم، كسى است كه طمعكار، حريص و وسوسه گر باشد.
(غررالحكم، ج2، ص 259، ح2549)

ترک گناه روز بیست وهفتم: حسد

امام على^{«عليه السلام»}:
اَلحَسَدُ لايَجلِبُ إِلاّ مَضَرَّةً وَغَيظا يوهِنُ قَلبَكَ وَيَمرِضُ جِسمَكَ؛
حسادت نتيجه اى جز زيان و ناراحتى كه دلت را سست و تنت را بيمار مى گرداند به بار نمى آورد.
(بحارالأنوار، ج73، ص256، ح29)

ترک گناه روز بیست و ششم: تنبلی

امام باقر ^{«علیه السلام»:}
إنِّى لأبغضُ الرَّجُل أن یَكُون كسلاناً عَن أمرِ دُنیَاه، و مَن كَسَل عَن أمرِ دُنیاه فَهُو عَن أمر آخِرتِه أكسلَ
من مردى را كه در كار دنیایش تنبل باشد مبغوض میدارم و كسى كه در كار دنیا تنبل باشد، در كار آخرتش تنبل تر است.
(وسائل الشیعه، ج12، صفحه 37)
امام باقر ^{«علیه السلام»:}
إیَّاکَ وَ الْکَسَلَ وَ الضَّجَرَ َإِنَّهُمَا مِفْتَاحُ کُلِّ سُوء
از تنبلی و بی حوصلگی بپرهیز، زیرا که این دو کلید هر بدی می‏باشند.
(وسائل الشیعه ، ج 12، ص 39)

ترک گناه روز بیست و پنجم: ناسپاسی

نِعمَةٌ لاتُشكَرُ كَسَيِّئَةٍ لاتُغفَرُ؛
نعمتى كه سپاسگزارى نشود مانند گناهى است كه آمرزيده نشود.
(غررالحكم، ج6، ص441، ح10926)

ترک گناه روز بیست و چهارم: نگاه حرام

پيامبر ^{«صلی الله علیه و آله و سلم »}:

اِنَّما اَهلَكَ النّاسَ العَجَلَة وَ لَو اَنَّ النّاسَ تَثَـبَّتوا لَم يَهلِك اَحَدٌ؛

مردم را، در حقيقت، شتابزدگى به هلاكت انداخته است، اگر مردم، از شتابزدگى به ‏دور بودند، هيچ كس هلاك نمى ‏شد.
(محاسن ص 215 ، ح 100)

ترک گناه روز بیست و سوم: عجله

پيامبراکرم^{«صلی الله علیه و آله و سلم »}:
نَّما اَهلَكَ النّاسَ العَجَلَة وَ لَو اَنَّ النّاسَ تَثَـبَّتوا لَم يَهلِك اَحَدٌ
مردم را، در حقيقت، شتابزدگى به هلاكت انداخته است، اگر مردم، از شتابزدگى به ‏دور بودند، هيچ كس هلاك نمى ‏شد.

(محاسن ص 215 ، ح 100)

ترک گناه روز بیست و دوم :بی صبری

على ^{«عليه السلام»} :
إِنَّ العَبدَ لَيَحرُمُ نَفسَهُ الرِّزقَ الحَلالَ بِتَركِ الصَّبرِ، وَلا يُزادُ عَلى ما قُدِّرَ لَهُ؛
بنده به سبب بى صبرى، خودش را از روزى حلال محروم مى كند و بيشتر از روزى مقدّر هم نصيبش نمى شود.
(نهج البلاغه، ج3، ص160)

رسول اكرم^{«صلى الله عليه و آله»} :
عَلامَةُ الصّابِرِ فى ثَلاثٍ: أوَّلُها أن لا يَكسِلَ، وَالثّانيَةُ أن لا يَضجَرَ، وَالثّالِثَةُ أن لا يَشكُوَ مِن رَبِّهِ تَعالى؛ لأِنَّهُ إذا كَسِلَ فَقَد ضَيَّعَ الحَقَّ، وَ إذا ضَجِرَ لَم يُؤَدِّ الشُّكرَ، وَإذا شَكا مِن رَبِّهِ عَزَّوَجَلَّ فَقَد عَصاهُ؛
صبور سه نشانه دارد : اول آن كه سستى نمى كند ، دوم آن كه افسرده و دلتنگ نمى شود و سوم آن كه از پروردگار خود شِكوه نمى كند ؛ زيرا اگر سستى كند، حق را ضايع كرده، و اگر افسرده و دلتنگ باشد شكر نمى گذارد و اگر از پروردگارش شكوه كند او را معصيت كرده است .
(علل الشرايع، ج2، ص498، ح1)

ترک گناه روز بیست و یکم: خشم

امام على^{«عليه السلام»} :

بِئسَ القَرينُ الغَضَبُ: يُبدِى المَعائبَ ويُدنِى الشَّرَّ وَيُباعِدُ الخَيرَ؛

خشم هم نشين بسيار بدى است: عيب ها را آشكار، بدى ها را نزديك و خوبى ها را دور مى كند.

(غررالحكم، ج3، ص 257، ح4417)

ترك گناه روز بیستم: بی تفاوتی به همسایه

پیامبر اکرم ^{«صلی الله علیه و آله»} _:

هر کس کالایی را از همسایه خود دریغ کند خداوند در روز رستاخیز خیر خود را از او دریغ خواهد کرد و او را به خودش وا خواهد گذاشت، چه بد وضعی دارد کسی که خداوند او را به حال خودش وا گذارد.

ترك گناه روز نوزدهم:مسخره کردن

امام سجاد ^{«عليه‏السلام »}_:

وَ الذُّنُوبُ الّتى تُنزِلُ النِّقَمَ عِصيانُ العارِفِ بِالبَغىِ وَ التَطاوُلُ عَلَى النّاسِ وَ الاِستِهزاءُ بِهِم وَ السُّخريَّةُ مِنهُم ؛
گناهانى كه باعث نزول عذاب مى‏شوند، عبارت‏اند از: ستم كردن شخص از روى آگاهى، تجاوز به حقوق مردم، و دست انداختن و مسخره كردن آنان.
(معانى الاخبار ،ص 270)

ترك گناه روزهجدهم:سخن چینی

امام صادق^{«علیه السلام »}_:

إِنَّ مِنْ أَكْبَرِ السِّحْرِ النَّمِيمَةَ يُفَرَّقُ بِهَا بَيْنَ الْمُتَحَابَّيْنِ وَ يُجْلَبُ الْعَدَاوَةُ عَلَى الْمُتَصَافِيَيْنِ وَ يُسْفَكُ بِهَا الدِّمَاءُ وَ يُهْدَمُ بِهَا الدُّورُ وَ يُكْشَفُ بِهَا السُّتُورُ وَ النَّمَّامُ أَشَرُّ مَنْ وَطِئَ الْأَرْضَ بِقَدَمٍ

از بزرگ‏ترين جادو، سخن ‏چينى است؛ زيرا با سخن ‏چينى، ميان دوستان جدايى مى ‏افتد، دوستان يكدل با هم دشمن مى‏ شوند، به واسطه آن خون‏ها ريخته مى ‏شود، خانه ‏ها ويران مى‏ گردد و پرده ‏ها دريده مى ‏شود. سخن ‏چين، بدترين كسى است كه روى زمين راه مى‏ رود.
(احتجاج(طبرسی) ج 2 ، ص 340 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 60، ص 21، ح 14)

ترك گناه روزهفدهم:بدبینی

امام على ^{«عليه ‏السلام»}_:

اَلمُريبُ اَبَدا عَليلٌ؛
آدم بدبين، هميشه بيمار است.
(تصنیف غررالحکم و درر الکلم ص 72 ، ح 1066)

امام رضا ^{«عليه ‏السلام»}_:

أَحْسِنِ الظَّنَّ بِاللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ أَنَا عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِيَ الْمُؤْمِنِ بِي إِنْ خَيْراً فَخَيْراً وَ إِنْ شَرّاً فَشَرّا

به خداوند خوش گمان باش، زيرا خداى عز و جل مى‏ فرمايد: من نزد گمان بنده مؤمن خويش هستم، اگر به من خوش گمان باشد، به خوبى با او رفتار مى‏ كنم و اگر به من بدگمان باشد، به بدى با او رفتار مى ‏كنم.

(كافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 72، ح 3)

ترك گناه روزشانزدهم:حرص

امام علی ^{«علیه السلام»}:

أَعظَمُ النّاسِ ذُلاًّ الطّامِعُ الحَريصُ المُريبُ؛

ذليل ترين مردم، كسى است كه طمعكار، حريص و وسوسه گر باشد.

(غررالحكم، ج2، ص259، ح2549)

امام صادق^{«علیه السلام»}_:

اصولُ الکُفرِ ثَلاثَهٌ الحِرصُ وَ الاِستِکبارُ وَ الحَسَدُ؛

ریشه های کفر سه چیز است: حرص و بزرگ منشی نمودن و حسد ورزیدن.

(جهاد النفس، ح 550)

ترك گناه روز پانزدهم:  ناسپاسي پدر و مادر

پیامبر اکرم^{«صلی الله علیه و آله»:}

اثنان يعجلهما الله في الدنيا البغي وعقوق الوالدين
دو چيز را خداوند در اين جهان كيفر ميدهد : تعدي ، و ناسپاسي پدر و مادر .

(كنز العمال ، ج 16 ، ص 462 ، ح 45458)

ترك گناه روزچهاردهم: از دنیا بپرهیزیم

پیامبر اکرم^{«صلی الله علیه و آله»_:}

اتقوا الدنيا فوالذي نفسي بيده انها لأسحر من هاروت وماروت
از دنيا بپرهيزيد ، قسم به آن كس كه جان من در كف اوست كه دنيا ازهاروت و ماروت ساحرتر است .
(كنز العمال ، ج 3 ، ص 182 ، ح 6063)

ترك گناه روزسیزدهم: ناسازگاری

پیامبر اکرم^{«صلی الله علیه و آله »_:}

خَیرُ الأصحابِ مَن قَلَّ شِقاقُهُ و کَثُرَ وِفاقُهُ.
بهترین یاران کسی است که ناسازگاریش اندک باشد و سازگاریش بسیار.

(تنبیه الخواطر، ج2، ص123 )

ترك گناه روز دوازدهم:فکر گناه

امام علی^{«علیه السلام»}:

کسی که زیاد به گناهان فکر کند، (این کار،) اورا به گناه می کشاند.

(غررالحکم،ص18،صفحه 8561)

ترك گناه ِ روز یازدهم : اصرار بر گناه

امام صادق «علیه السلام»:
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یقُولُ لَا وَ اللَّهِ لَا یقْبَلُ اللَّهُ شَیئاً مِنْ طَاعَتِهِ عَلَى الْإِصْرَارِ عَلَى شَی‏ءٍ مِنْ مَعَاصِیهِ

به خدا سوگند که خداوند چیزی از طاعت بنده ای را با اصرارش بر گناه نمی پذیرد.

(کافی، ج 2، ص 288، َبابُ الْإِصْرَارِ عَلَى الذَّنْبِ حدیث 3)

ترك گناه ِ روز دهم : قطع رحم

رسول اكرم^{« صلى الله عليه و آله»} :

اَلصَّدَقَةُ بِعَشرَةٍ وَالقَرضُ بِثَمانِيَةَ عَشرَةَ وَصِلَةُ الاِخوانِ بِعِشرينَ وَصِلَةُ الرَّحِمِ بِاَربَعَةٍ وَعِشرينَ؛

صدقه دادن ده حسنه، قرض دادن هجده حسنه، رابطه با برادران (دينى) بيست حسنه و صله رحم بيست و چهار حسنه دارد.
(كافى(ط-الاسلامیه) ج4، ص1)

ترك گناه ِ روز نهم : پیمان شکنی

امام علی^{«عليه‏السلام»} :

إنَّ العُهودَ قَلائدُ في الأعناقِ إلى يَومِ القِيامَةِ ، فمَن وَصَلَها وَصَلَهُ اللّه‏ُ ، ومَن نَقَضَها خَذَلَهُ اللّه‏ُ ، ومَنِ استَخَفَّ بِها خاصَمَتهُ إلَى الّذي أكَّدَها وأخَذَ خَلقَهُ بِحِفظِها .

همانا پيمانها ، قلاّده‏هايى است كه تا روز قيامت بر گردن است ، هر كه آنها را رعايت كند خداوند به او احسان نمايد و هر كه آنها را بشكند خداوند از يارى او فروگذار كند و هر كه پيمانها را سبك شمارد ، پيمانها از او نزد آن كس كه بر پيمانها تأكيد كرده و از خلق خود خواسته است تا آنها را پاس دارند ، شكايت برد .

(غرر الحكم : 3650،منتخب ميزان الحكمة : 412)

ترك گناه ِ روز هشتم : خیانت در امانت

حضرت سجاد^{«علیه السلام»}:

اگر قاتل پدرم شمشیری را که با آن پدرم را به شهادت رساند نزد من امانت می‌گذاشت آن را به صاحبش برمی‌گرداندم.

ترک گناه روز هفتم: دوری از کبر وغرور

امام صادق ^{«عليه السلام »}:

اَلكِبرُ أَن تَغمِصَ النّاسَ وَتُسَفِّهَ الحَقَّ؛
تكبر، اين است كه مردم را تحقير كنى و حق را خوار شمارى.
(الكافى(ط-الاسلامیه)، ج2، ص310)

امام على ^{«عليه السلام»} :

عَجِبتُ لِلمُتَكَبِّرِ الَّذى كانَ بِالمسِ نُطفَةً وَيَكونُ غَدا جيفَةً؛

در شگفتم از شخص متكبّر، كه ديروز نطفه اى بوده و فردا لاشه اى است.
(نهج البلاغه(صبحی صالح)،ص491، حكمت 126)

زیارت کربلا و ایمان

ابو جعفر خضرمي از امام محمّد باقر ^{«عليه السلام»} نقل مي کند که حضرت فرمودند: هر کس که مي خواهد بداند از اهل بهشت است يا نه، به قلبش ‍ مراجعه کند، اگر محبت ما را قلب او قبول کرد، پس مؤمن است، و کسي که محبّ ما بود رغبت به زيارت قبر امام حسين ^{«عليه السلام»} دارد، و هر کس ‍ محب و زوّار امام حسين ^{«عليه السلام»} او اهل بهشت است،
و اگر محب ما و امام حسين ^{«عليه السلام»} بود ولي زائر قبر آن حضرت نباشد او ناقص الايمان مي باشد.

سفینه النجاه صفحه 72

ترك گناه ِ روز ششم : تجسس در عیوب دیگران

پيامبر اكرم^{«صلی الله علیه و اله»}_:

لاتَتَّبِعُوا عَوراتِ المؤمنينَ، فإنَّهُ مَن تَتَبَّعَ عَوراتِ المؤمنينَ تَتَبَّعَ اللهُ عَورَتَه، و مَن تَتَبَّعَ اللهُ عورَتَهُ فَضِحَهُ وَلَو فِي جُوفِ بَيتِهِ

از عيوب و اسرار پنهاني مؤمنان جست‌وجو نكنيد، چرا كه هركس از عيوب مردم تجسّس كند، خداوند نيز از عيوب او تجسّس مي‌كند و هر كس خداوند از عيوبش تجسّس كند مفتضح و بي‌آبرو خواهد شد، گرچه در گوشه خانه‌اش لغزشي كرده باشد.

(ميزان الحکمة ج3، ص 2208)

ترك گناه ِ روز پنجم : ترک نماز از روی عمد

پیامبر اکرم ^{«صلی الله علیه و اله»}_:

چیزی که مسلمان را کافر می کند، ترک عمدی نماز واجبش است. و فاصله بین ایمان و کفر، ترک نماز است.

(وسائل الشیعه، ج 3، ص 29)

ترك گناه روز چهارم : حق الناس

رسول خدا ^{«صلي الله عليه وآله»} _:

میان بهشت و انسان هفت گردنه وجود دارد که آسان ترین آنها مرگ است. پرسیدند سخت ترین آن ها کدام است؟ فرمودند: لحظه ای است که انسان در پیشگاه خداوند بایستد و کسانی که به آن ها ظلم شده دامن ظالم را بگیرند.

ترك گناه روز سوم : تهمت

رسول اكرم^{«صلى‏الله‏عليه‏و‏آله»} _:

أَتَدرونَ مَا الغيبَةُ؟ قالوا: اَللّه‏ُ وَرَسولُهُ أَعلَمُ، قالَ: ذِكرُكَ أَخاكَ بِما يَكرَهُ قيلَ: أَرَأَيتَ إِن كانَ فى أَخى ما أَقولُ؟ قالَ: إِن كانَ فيهِ ما تَقولُ فَقَدِ اغتَبتُهُ وَإِن لَم يَكُن فيهِ ما تَقولُ فَقَد بَهَتَّهُ؛
آيا مى‏دانيد غيبت چيست؟ عرض كردند: خدا و پيامبر او بهتر مى‏دانند. فرمودند: اين كه از برادرت چيزى بگويى كه دوست ندارد. عرض شد: اگر آنچه مى‏گويم در برادرم بود چه؟ فرمودند: اگر آنچه مى‏گويى در او باشد، غيبتش كرده اى و اگر آنچه مى‏گويى در او نباشد، به او تهمت زده‏اى.
(الترغيب والترهيب، ج3، ص515، ح31)

ترك گناه روز دوم: غیبت

پيامبر ^{«صلى الله عليه و آله»} :

مَنِ اغتابَ مُسلِما أَو مُسلِمَةً لَم يَقبَلِ اللّه صَلاتَهُ وَلاصيامَهُ أَربَعينَ يَوما وَلَيلَةً إِلاّ أَن يَغفِرَ لَهُ صاحِبُهُ؛

هر كس از مرد يا زن مسلمانى غيبت كند، خداوند تا چهل شبانه روز نماز و روزه او را نپذيرد مگر اين كه غيبت شونده او را ببخشد.

(بحارالأنوار، ج75، ص 258، ح53)

ترك گناه روز اول: دروغ

امام سجاد ^{«عليه السلام»}:

اِتَّقُوا الكَذِبَ الصَّغيرَ مِنهُ وَالكَبيرَ، فى كُلِّ جِدٍّ وَهَزلٍ فَإِنَّ الرَّجُلَ إِذا كَذِبَ فِى الصَّغيرِ اجتَرَأَ عَلَى الكَبيرِ؛

از دروغ كوچك و بزرگش، جدّى و شوخيش بپرهيزيد، زيرا انسان هرگاه در چيز كوچك دروغ بگويد، به گفتن دروغ بزرگ نيز جرئت پيدا مى كند.

(تحف العقول، ص 278)

3- رسم الخط حق و باطل:

از زیبایی های دیگر عاشورا، خط کشی میان حق و باطل و تبیین منطقه حضور و عمل انسان های «دد منش » و «فرشته خو» ست .
وقتی خوبی و بدی و حق و باطل به هم در آمیزد، تیرگی باطل حق را هم غبار آلود و ناپیدا و مشوه جلوه می دهد . در ظلمت آبادی این چنین، گمراهی اندیشه ها و انسان ها طبیعی است و کفر نقابدار، مسلمانان ساده لوح و سطحی نگر را به شبهه می افکند . زیبایی کار امام حسین ^{سلام الله علیه} آن بود که مشعلی روشن کرد، تا راه، روشن شود، تیرگی ها بگریزد، چهره ها در آن هوای گرگ و میش فتنه و دروغ، نمایان و باز شناسانده شود، تا دیگر فریب و نقاب، بی اثر شود . آیا این زیبا نیست؟
عاشورا یک رسم الخط بود، ترسیم روشن خطی که حق و باطل را جدا کرد و مسلمان ناب را از مسلمان نمای مدعی باز شناساند، پیروان رحمان و جنود شیطان هر کدام در یک سو به عیان دیده شدند . حق، پی برده و صریح، به نبرد باطل آمد که عیان و بی نقاب به کربلا لشکر کشیده بود و مزورانه بر طبل «یا خیل الله ارکبی » می کوبید . اگر هم اندک تردیدی در «شناخت » باقی مانده بود، خطبه های زینب در کوفه و شام، آن را زدود . این از زیبایی های بس قیمتی حادثه خونین عاشورا بود .
4-  تبلور فتح ناب:

از زیبایی های دیگر عاشورا، مفهوم تازه ای از «پیروزی » است .
عده ای به غلط، پیروزی را تنها در «غلبه نظامی » می پندارند وشکست را در مظلومیت و شهادت . عاشورا نشان داد که در اوج مظلومیت هم می توان «فاتح » بود و با کشته شدن هم می توان دفتر و کتاب پیروزی را نگاشت و با خون هم ترسیم «تابلوی ظفر» میسر است . پس فاتح معرکه کربلا حسین ^{سلام الله علیه} بود و چه فتح زیبایی!
این همان «پیروزی خون بر شمشیر» است که در سخن امام راحل ^{رحمة الله علیه} هم جلوه گر شد و فرمود: «ملتی که شهادت برای او سعادت است، پیروز است . . . ما در کشته شدن و کشتن پیروزیم .» و این همان آموزش قرآنی «احدی الحسنیین » است که فرهنگ مبارزان الهی است .
کسی که به «تکلیف » عمل کرده باشد، در هر حال پیروز است، آن هم پیروزی ناب .
این دیدگاه را، هم امام حسین ^{سلام الله علیه} داشت، هم امام سجاد و هم حضرت زینب ^{سلام الله علیهما}. با این دید، همه آن حوادث تلخ، چون پیامدی به سود اسلام و حق داشت، جمیل و شیرین بود . وقتی ابراهیم بن طلحه از امام زین العابدین ^{سلام الله علیه} پرسید: «چه کسی غالب شد؟» حضرت فرمودند: آنگاه که وقت نماز فرا می رسد، اذان و اقامه بگو، خواهی فهمید که چه کسی پیروز شد!
و آیا این، در حادثه کربلا زیبا نیست؟ پیروزی، حتی در صورت کشته شدن و شهادت!

جلوه های زیبایی و نمادهای جمال در آینه کربلا بسیار است، که به برخی از آن ها اشاره می شود:
1- تجلی کمال آدم:

این که انسان تا کجا می تواند اوج بگیرد، زلال شود، خدایی گردد، فانی در خدا شود، در «میدان عمل » روشن می شود . کربلا نشان داد که سقف تعالی انسان و آستانه رفعت روحی و تصعید وجودی و ظرفیت کمال جویی و کمال یابی او تا کجاست . پرونده آن حماسه نشان داد «که تا چه حد است مقام آدمیت » . این نکته برای جویندگان ارزش ها بسی زیباست و معیار!
2- تجلی رضا به قضا:

در مقامات و مراحل عرفانی و سلوک، رسیدن به مقام «رضا» بسی دشوار و بس ارجمند است . اگر حضرت زینب ^{سلام الله علیها}، حادثه کربلا را زیبا می بیند، به خاطر بروز این شاخصه متعالی در عملکرد ولی خدا سیدالشهداست و یاران و دودمانش .
براستی که حسین بن علی ^{سلام الله علیه} در میان آنان که یکی به درد یا درمان و یکی به وصل یا هجران می اندیشند و آن را می پسندند، «آنچه را جانان پسندد» می پسندید . کربلا تجلیگاه رضای انسان به قضای خدا بود . حسین بن علی ^{سلام الله علیه} در واپسین لحظات حیات در قتلگاه چنین زمزمه می کرد: «الهی رضی بقضائک » . خواهر خویش را نیز به همین نکته توصیه کرده بود: «ارضی بقضاء الله » .
این مرحله از عرفان، یعنی خود را هیچ ندیدن و جز خدا هیچ ندیدن و در مقابل پسند خدا اصلا پسندی نداشتن . در آغاز حرکت از مکه به سوی کوفه نیز در خطبه ای فرموده بود: «رضا الله رضانا اهل البیت » ، رضا و پسند ما خاندان، همان پسند خدا است!
این مبنای جانبازی و عشق حسین است و زینب عزیز، این را زیبا می بیند و این منطق و مرام را می ستاید .

سلمان که خود از بهترین اصحاب رسول اکرم (صلی الله علیه واله )بود

می گوید:خدمت حضرت زهرا (سلام الله علیها )رسیدم .از آن حضرت

خواهش کردم که چیزی به من یاد دهد . ایشان دعای نور را به من تعلیم

داد.

من نیز آن دعا را به بیش از هزار نفر از اهالی مکه و مدینه آموزش

دادم و برای آنها منشا ء آثار و برکات خوبی بود.

استفاده از کتاب فاطمه سلام الله علیها پاره ءتن پیامبر صلی الله علیه و اله    مرکز فعالیتهای دینی شهرداری تهران

خداوند ایمان را برای پاکی شما از شرک و نماز را برای دوریتان ار

تکبّر و خود پرستی و زکات را موجب پاکیزگی جانتان ساخت.

و فزونی روزیتان را در آن قرار داد ،روزه را برای پایداری در اخلاص

و حجّ را برای استواری در دین و عدل را برای یکپارچگی دل ها.

وپیروی ما -اهل بیت -را برای همبستگی در امّت و امامت و پیشوایی ما

-اهل بیت -را به خاطر ایمنی از تفرقه واجب ساخت.

راوندی با سند خود از محمدبن ریان نقل می کند که گفت:

به امام هادی علیه السلام نامه نوشتم ،و از او خواستم که برای سختی ها

و حوادث و حوائج مهمّ،بر آوردن حاجات دنیا و آخرت ،دعایی به من

بیاموز ،به همانگونه که پدران بزرگوار او ،به شیعیان خود می آموختند .

امام هادی علیه السلام در پاسخم نوشت:ملازم استغفار باش .[زیاد

استغفار کن.]

مطلب از :کتاب فرهنگ جامع سخنان امام هادی علیه السلام ترجمه:علی موءیّدی

امام صادق علیه السلام از پیغمبراکرم (ص) فرمود:چون مردی را پر نماز و

روزه دیدید به او ننازید تا بنگرید عقلش چگونه است.

(اصول کافی جلد اول صفحه31)