مدرسه علمیه مشکوة تهران

دانی که چرا آب فرات گشته گل آلود
شرمنده زلعل ولب عطشان حسین است
دانی که چرا چوب شده طعمه آتش
بی حرمتیش برلب ودندان حسین است
دانی که چرا خانه حق گشته سیه پوش
زیرا که خداوند عزادار حسین است
دانی که چرا جغد به ویرانه نشیند به همه عمر
خاکم به دهن بادکه آن جای یتیمان حسین است
دانی که چرا کوفی وشامی شده بد نام
خائن به حریم وهدف وراه حسین است
دانی که چرا ماه رخش گشته مکدر
تابیده سه شب برتن عریان حسین است
دانی که چرا آب روان زمزمه دارد
این زمزمه ازغربت طفلان حسین است
دانی که چرا وقت تمنای دلت آب
سوزد جگر ازسوز علمدار حسین است
دانی که چرا کرببلا کوی منا شد
چون ذبح عظیم غایت ایثار حسین است
دانی که چه سریست به شش گوشه مزارش
دوگوشه ی آن قبر علی جان حسین است
دانی که چراگریه کند سید سجاد همه عمر
چون شاهد لبهای عطش بار حسین است
دانی که چرا یا د خرابه به دل ماست
چون تربت نورانی زهرای حسین است
دانی که چرا ذکر حسین برلب دانا
جاری شده از بهر تولای حسین است .