مدرسه علمیه مشکوة تهران

شب هجر رسول وحی آمد     شب قطع نزول وحی آمد
فلک را رکنِ آرامش شکسته    زمین از اشکِ غم، در گل نشسته
ملایک جمله در جوش و خروشند    خلایق جمله از ماتم خموشند
کنار بستر باباست زهرا    ز غم دامانْش چون دریاست زهرا
به یک سو سر به دامن بوتراب است    ز دیده اشک باران چون سحاب است
به سویی مجتبی در شور و شین است    دو دستش حلقه بر دوش حسین است
نگاه مهر و ماه و هر دو کوکب    شده خیره به حال زار زینب
همه حالی غمین دارند امشب    زدیده اشک می بارند امشب